Giganci, czy istnieli? Aramejska Księga Gigantów – Recenzja

Giganci, upadli, olbrzymy czy potomkowie upadłych aniołów – nazywano ich na różne sposoby. W mitologiach z całego świata, w każdej religii, można znaleźć wzmianki na ich temat. Kim były te przerażające istoty? Czy naprawdę istniały?

 

O gigantach opowiadają mitologie z różnych zakątków świata, a większość tych historii zaczyna się podobnie. Wszyscy oni są zrodzeni z romansu między człowiekiem a boską istotą.

Każda z tych hybryd, oprócz ogromnego ciała, obdarzona była wspaniałymi zdolnościami: nietuzinkową inteligencją oraz niezwykłą siłą. Giganci otrzymywali od swoich boskich rodziców niebiańską technologię i magiczne przedmioty, które stawiały ich niemal na równi z bogami.

Te niezwykłe istoty żyły w czasach przed Wielkim Potopem.

 

Giganci vs. religia

 

Najbardziej znane opowieści o gigantach pochodzą z mitologii greckiej, która stanowiła inspirację dla wielu innych kultur.

W Grecji olbrzymów nazywano tytanami lub herosami, jeśli wspierali ludzi. Giganci pojawiają się również w folklorze germańskim oraz anglosaskim. Najsłynniejszym olbrzymem w mitologii nordyckiej jest Loki.

W mitologii celtyckiej i hinduskiej nie brakuje opisów tych niezwykłych istot. W hinduizmie występuje demon Rakszas, znany także jako ludojad. W tradycji judaistycznej poświęcono gigantom całą księgę; Księga Henocha szczegółowo opisuje ich początek oraz unicestwienie.

Motyw gigantów można znaleźć także w mitologii japońskiej, chińskiej, a nawet w kulturze aborygenów. W indiańskich legendach opowiadane są historie o jasnowłosych olbrzymach, którzy przybyli na te ziemie i byli tak ogromni, że chwytali bizony w biegu.

W folklorze słowiańskim również występują olbrzymi, którzy często pełnią rolę opiekunów rozległych, górzystych terenów lub zamieszkują gęste, stare lasy. Są strażnikami, dbającymi o dobro Matki Ziemi. Kilka kluczowych opisów gigantów można znaleźć także w Biblii.

„A w owych czasach byli na ziemi giganci; a także później, gdy synowie Boga zbliżali się do córek człowieczych, te im rodziły. Byli to więc owi mocarze, mający sławę w owych dawnych czasach” Ks. Rodzaju 6,4

Goliat, bohater opowieści o królu Dawidzie, jest niewątpliwie celebrytą wśród gigantów opisanych w Biblii, choć ta księga zawiera jeszcze wiele innych fascynujących postaci.

Widzieliśmy tam nawet olbrzymów – Anakici pochodzą od olbrzymów – a w porównaniu z nimi wydaliśmy się sobie jak szarańcza i takimi byliśmy w ich oczach.” Ks. Lb 13,33

Tak relacjonowali szpiedzy Hebrajczyków, którzy zostali wysłani do miasta Hebron.

Mitologia sumeryjska obfituje w opisy gigantów. W jej ramach pojawiają się Anunnaki, bogowie będący olbrzymami wśród ludzi. Jednym z najsłynniejszych gigantów opisanych w tej mitologii jest Gilgamesz, król miasta Uruk, syn bogini i śmiertelnika.

Jak widać, ponownie pojawia się motyw boskiej istoty połączonej z człowiekiem.

 

 

Nie trzeba być uczonym, aby dostrzec, że mityczny król, trzymając w rękach dorosłego lwa, musiał być osobą o ogromnych rozmiarach.

Wszystkie mitologie i religie zgadzają się co do unicestwienia tej rasy ludzi. Giganci zginęli, przynajmniej w przeważającej części, podczas wielkiego potopu.

 

Kim byli giganci?

W odległych lasach Rumunii oraz na gorących stepach australijskiego buszu wszędzie można natknąć się na legendy o olbrzymach zamieszkujących te ziemie.

Wzmianki o gigantach pojawiają się także w licznych mitach Sumerów, które obfitują w niesamowite opowieści o wspaniałych budowlach wznoszonych przez te istoty, wykorzystujące niezwykłą technologię, a także o ich zamiłowaniu do ludzkiego mięsa.

Kim właściwie byli giganci?

Według wielu mitów legend, baśni oraz religijnych opowieści, giganci byli istotami o boskim pochodzeniu, choć częściej opisywani byli jako hybrydy bosko-ludzkie.

Biblia i Tora przedstawiają ich jako wynaturzenie, istoty zrodzone z wielkiego grzechu aniołów, którzy wybrali ludzkie kobiety na swoje żony.

Giganci byli postrzegani jako zło, które pustoszyło ziemię, stanowiąc niezgodność z Boską Ideą harmonii. Jednak badając naturę ludzką oraz strach przed nieznanym, który towarzyszy ludziom od zarania dziejów, można sądzić, że to sami ludzie nadali gigantom boskie pochodzenie.

Być może ich wygląd, porywczość, skłonności do ludożerstwa oraz rozwinięta technologia, z której korzystali, skłoniły ludzi do nadania im takiego statusu.

Anunnaki, boskie istoty z panteonu bóstw w Sumerze, były opisywane jako ogromnych rozmiarów. Może stąd wzięło się przekonanie o boskim pochodzeniu gigantów?

Uwzględniając warunki naturalne, które panowały w dawnych epokach na Ziemi – nie mam tu na myśli jedynie starożytności, lecz czasy znacznie bardziej odległe – można zastanawiać się, czy giganci nie byli przypadkiem kolejnym gatunkiem człowieka.

Na Ziemi żyły przecież ogromne gady. W czasach karbonu czy jury paprocie osiągały wysokość kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu metrów.

Może i ludzie mieli kiedyś większe rozmiary?

Czym jest Aramejska Księga Gigantów oraz pokrewne teksty z Qumran?

 

Aramejska Księga Gigantów oraz pokrewne teksty z Qumran, opracowane przez Antoniego Tronina, to zbiory fragmentów odnalezionych w grotach w Qumran.

Stanowią one jedynie niewielką część znacznie obszerniejszego zbioru, którym najprawdopodobniej była sama „Księga Gigantów”. Autor podejmuje się analizy Księgi Henocha, starając się nie tylko ukazać historię powstania tego tekstu, ale także zgłębić istotę gigantów.

Kim byli? Czy rzeczywiście stanowili plagę, która pustoszyła ziemię?

Aramejska Księga Gigantów to praca naukowa oparta na autentycznych opisach, w której autor unika insynuacji oraz narzucania jakichkolwiek teorii. Zawiera fragmenty z oryginalnej Księgi, które opisują losy gigantów – od ich pojawienia się na ziemi po czas ich unicestwienia.

Autor stara się przybliżyć znane pisma dotyczące olbrzymów oraz zbadać ich autentyczność. Dokładnie analizuje chronologię ich powstania oraz wydarzenia, które opisują.

Nie znajdziesz w niej jednoznacznych odpowiedzi na pytanie, czy giganci istnieli, czy może są jedynie kolejną baśnią opowiadaną ku przestrodze. Ta książka stanowi dobry punkt wyjścia do poszukiwania odpowiedzi.

Zawiera liczne odniesienia do innych starożytnych tekstów, które w różnym stopniu szczegółowo opisują dzieje Księgi Gigantów.

Czy giganci istnieli?

Trudno jednoznacznie potwierdzić lub zaprzeczyć. Niemniej jednak istnieje zbyt wiele historii, aby uznać ten temat za zwykłą bajkę. Jeśli tak wiele osób z różnych zakątków świata mówi o tym samym, to z pewnością kryje się w tym ziarno prawdy.

Ciekawostka

Niektórzy naukowcy oraz znawcy sztuki, po przeanalizowaniu fresków przedstawiających Echnatona i jego żonę Neferetiti, są skłonni uznać, że para królewska mogła należeć do gigantów.

 

 

Czy rzeczywiście tak było, czy może to jedynie wizja artysty? Trudno udzielić jednoznacznej odpowiedzi, zwłaszcza że grobowce królewskiej pary wciąż nie zostały odnalezione.

Zobacz też – Czy istniała cywilizacja, która dała początek wszystkim?